What goes around, comes around

Pinagisipan ko ito ng maraming beses.. ipa-publish ko ba ito o hindi? I don’t know what other would think or say… but nevertheless… I don’t care! I need to publish this!

Magpopost sana ako sa facebook ng tungkol sa nangyaring sunog sa Baste. Magpapasalamat sana ako sa mga tumulong at nagdasal (ng taos sa puso), ikukuwento ko sana ang pakiramdam ng naandon ka habang nasusunog ang institusyong minahal mo na ng labing dalawang taon. Pero di ko na ginawa. Bukod kasi sa marami ng nagpost ng ganyan, mas napagtuunan ko ng pansin ang mga bagay na nagkaroon ng koneksyon sa sunog na yun.

Anong koneksyon ang tinutukoy ko? Yung magdesisyon akong wag ng maging full time na teacher. Ngayon siguro pwede kong sabihin na hindi ako nagsisisi sa desisyon ko. Pero hindi ko rin sinasabi na pinagsisisihan kong naging teacher ako. Siguro ang tanong mo, “o e anong konek nito sa sunog?” Kanina kasi may nagmessage sa akin sa fb, kung nabasa ko ba daw yung pinost ng isang studyante about sa pagkakasunog ng baste? Sabi ko hindi, kasi naka hide yata mga post nya sa akin. Well, to cut the story short, nakita ko mga post at tweets nya. Sa totoo lang hindi man patungkol sa akin yun, nasaktan talaga ako. Bukod sa natuwa pa sya na nangyari yung sunog, dahil lang sa galit ng studyante na yun sa guro nya eh pinagdasal nya at pinanghinayangan nya na hindi pa napasama sa sunog.  (Kung ginagamit ko lang twitter account ko di ko siguro mapipigilan sarili kong mag tweet back ng “bitter ka te?!!”)

Nung nabasa ko lahat ng sinabi nya napaisip ako, pano kung para sa akin yun? Hindi ko palalampasin yun malamang… pero maipaglaban ko  man sarili ko, nasaktan na ako at nagkaroon na ako ng kaaway. Isa sa dahilan kung bakit ayoko na magturo ay dahil unti unti na akong hindi nakakasakay sa kung ano ang ugali ng mga kabataan ngayon. Hindi siguro dahil matanda na ako para sa kanila, marahil marami na sa kabataan ngayon ang hindi alam ang salitang “RESPETO”.  Ayoko na ng may hindi nakakaintindihang studyante.. ayoko na rin ng may sumasama ang loob sa akin dahil gusto kong itama ang pagkakamali nila. Sawa na rin akong makarinig o makabasa sa evaluation ng mga bagay na hindi naman totoo tungkol sa akin. I guess I have reached my saturation point. At ayokong dumating sa punto na may magpost sa fb or tweet sa twitter na isinusumpa or tinatawag akong bitch or demonyo! Dahil malamang korte ang kahantungan naming dalawa!

Uulitin ko lang ang sinabi ko kanina, HINDI ako nagsisisi na naging guro ako. Nagkaroon man ako ng mga hindi magandang karanasan at nagsawa man ako sa maraming bagay, marami pa rin ako ikinasaya sa pagiging guro ko. Marami akong nadevelop para sa sarili ko,nagamit at napalawak ko ang kaalaman ko kumbaga. Marami man akong di nakasundo, mas marami naman (sa tingin ko) ang nagmahal at nakaappreciate sa akin ng lubos.  

Ang konek ng lahat ng ito sa sunog: ng dahil sa sunog nay un, lumabas ang tunay na kulay ng ibang mga studyante ng baste… may mga totoong nagmamahal sa Baste (kasama na marahil ang mga taong nagpapatakbo dito), at may mga walang utang na loob na pagkatapos alagaan ng Baste ay sinuklian pa ito ng kabastusan.

Alam kong nababasa mo lahat ng ito.. panindigan mo sana lahat ng sinabi at ginawa mo.

Sa aking ina at sa lahat ng ina sa mundo..,

Nung medyo bata pa ako (bata pa rin kasi ako ngayon ^_^) hindi ko maintindihan bakit kailangang pukpukin ako ng nanay ko sa pag-aaral, kung bakit napakahigpit nya pagdating sa pagpapaalam kong umalis ng bahay, kung bakit ang hirap humiling ng luho sa kanya, kung bakit kapag may sakit ako nagagalit pa rin sya sa akin, at kung bakit napakarami nyang pangaral sa akin na minsan ay paulit ulit pa? Ngayong ina na ako, naintindihan ko na ang lahat…

• Kung hindi ako pinukpok ng nanay ko sa pag-aaral, hindi siguro ako makakapagtapos sa pag-aaral at magiging matagumpay sa pinili kong propesyon.
• Kung hindi nya siguro ako hinigpitan noong kabataan ko, pariwa na siguro ang buhay ko ngayon at baka may hindi naging magandang nangyari pa sa akin. At dahil nasa ibang bansa ang tatay ko naintindihan ko na mas naging malaki ang responsibilidad nya sa akin dahil kailangan nya ako protektahan at alagaan para sa pag-uwi ng ama ko ay maayos pa rin ako.
• Kung ibinigay nya siguro lahat ang luho sa akin marahil hindi ko alam ngayon ang kahalagahan ng pagtitipid at pagpapahalaga sa pinaghirapan kong pera.
• Napakasakit sa isang ina na makita ang anak nyang nahihirapan lalo na dahil sa karamdaman... na ang pagalit at inis nya ay dahil hindi nya pwedeng ipakita na mahina sya sa panahon na nanghihina ka.. alam ng isang ina na sya ang pinagkukuhanan mo ng lakas kaya ipinakikita nya sa harap mo na kaya nya ang lahat.
• At ang paulit ulit nyang mga pangaral sa akin ang naging dahilan kung bakit lumaki akong may takot sa Diyos at may malasakit sa kapwa.

Sa totoo lang, habang sinusulat ko to naiiyak ako kasi ngayon alam ko na lahat..naiintindihan ko na lahat. Alam kong hindi ko kayang maging katulad ng aking ina..dahil nagiisa lang sya. Simula pagkapanganak ko at ng aking mga kapatid, wala na syang pahinga sa pag-aaruga sa amin. Kahit ngayon na may asawa na ako hindi pa rin sya tumitigil sa pag-alaga sa akin. Isang mapagtiis, maunawain, mapagmahal at maalalahanin na asawa.

Hindi man kita madalas mayakap at masabihan ng I love you, alam kong ramdam mo na mahal na mahal kita. I love you mommy ko! Hindi man ako maging katulad mo.. sisikapin kong maging mabuting isang ina sa anak at asawa ko.

Tunay na mahirap ngunit masarap ang maging isang ina… at lahat ng iyan pinagdadaanan at pagdadaanan ko pa! =)
Sa nanay ko, byenan ko, at sa lahat ng ina sa mundo..HAPPY MOTHER’S DAY! saludo ako sa inyo!  ^_^

9 years and counting!

April 26, 2003 when everything in my life falls into proper place. I can never imagine myself living without my husband... He has been my source of strength, happiness and hope. He is not just my husband, he is my bestfriend. Our marriage, just like any other marriage, isn't a perfect one... marami ring unos, kumbaga, kaming pinagdaanan..but because we know that we have each other and that we believe that love is what's important, everything else doesn't matter. Truly, marriage is a world of compromises.. pag di kayo marunong magbigayan at magkasundo siguradong walang patutungahan ang relasyon. Sabi nga nila, it's not always rainbows and butterflies.
I want to thank my husband for his undying love for me and our son... for his being a good provider.. for understanding my kaartehan (alam na nya pag hindi na ako nagsasalita..pagkain lang ang katapat!ahahaha).. for his patience with my katopakan (hehe).. and of course, I want to thank him for giving me 9 years of happiness. I am looking forward for many more years for us. I pray that God would give us good health para more years pa talaga for us.

 

I'd like to share you these quotes:

 

• We are told that people stay in love because of chemistry, or because they remain intrigued with each other, because of many kindnesses, because of luck. But part of it has got to be forgiveness and gratefulness.” – Ellen Goodman

 

• A successful marriage requires falling in love many times, always with the same person.

I hope that everybody may also find their one true love and that it would lasts for many years. ^_^

Love is all that matters..

Morning till now, I was thinking what will be my next topic for my blog. When I was about to just end the day not writing anything because I really cannot think of something to write, I noticed that whenever I'll be opening my facebook account I would always see statuses about love. So ok, I guess it's a sign that I talk about a little of love. ^_^ I'm not an expert in love... though I am a person full of love! (which comes from God, my husband, my son, my parents, siblings, friends, students (some of them I guess) ^___^)

Whenever a friend, a student, a relative would be asking me advices about their love problems, I usually end it up with this line.."but, at the end of the day, no matter what happens, it's still love that matters." You see, there are really many definition of love, it varies from one person, one culture, one beliefs, and anything else to another. Despite of those adversities, love falls down to one thing..happiness and pain. Who among us, who fell inlove and wasn't happy? who is loved and love his/her parents, friends who isn't happy? Every little and big love we share and take, we gain happiness.But the downside of it... if love doesn't work out how it's supposed to be.. it causes tremendous pain.. =( The pain may last for a very short time or worse, for a very long time.  Either way, it's for you to know and to weigh what is more important.. to cherish the happiness or to suffer from pain.

Here's a link for quotes about love that might help you post something nice on you facebook status! ^_^

http://www.goodreads.com/quotes/tag/love?id=love


picture came from Google..

My opinion..

Transgender in the Ms. Universe pageant… honestly, in my own opinion…. I don’t think that’s right. I love gays, I never discriminated any of them nor made fun of them. I even encounter some who are extremely intelligent and whose outlook in life even motivates other people to bring out the best in themselves. I believe that society must start accepting them and just like any other human being they should have to be respected too… it’s just that, with this kind of issue, I don’t think it’s right that they should be competing with the “REAL” girls/women. Yes, I do admit that other transgender are way more beautiful than us and that’s why I know that they have a big chance of winning the competition. Sadly, it would be a big slap on the face of any woman joining the competition if a transgender would outstand them and win the competition. They needed respect, they might as well give it first to the society. If there’s a Filipino saying “Ang kay Juan ay kay Juan, at ang kay Pedro ay kay Pedro”, mine would be “Ang kay Juan ay kay Juan, at ang kay Maria ay kay Maria”! That’s all thank you! ^_^v